77 SPARTA ROTTERDAM • CLUBMAGAZINE OP Z’N SPARTAANS • APRIL 2023 In die weken ontmoette het ook Cambuur in de kwartfinale van de beker in eigen huis. Matchwinnaar was Dennis Krijgsman. ‘Het was een mooie kopbal op een voorzet vanaf de zijlijn van Fons Groenendijk die met een boog in de verre hoek dook. Het was toch mijn beste jaar als voetballer; ik speelde alles en scoorde vijf keer, mijn hoogste aantal. Ik voelde me op mijn plek, hangend op rechts. Het mooiste moment uit dat jaar was wel de halve finale daarna op Het Kasteel tegen Feyenoord.’ En zo komen we via Krijgsman bij Frank Kooiman. Die stond namelijk op Eerste Paasdag in de goal, omdat de vaste keeper Metgod ziek was. ‘Echt zenuwachtig was ik niet, er was wel een extra portie wedstrijdspanning’, herinnert Kooiman zich. ‘De adrenaline komt op, hè. En Feyenoord had als altijd een goede ploeg, met Koeman, Van Bronckhorst, Taument, Larsson en Bosz. Maar we jaagden ze goed op, dat was toch ons spel dat seizoen. Ik heb dan ook weinig gevaarlijks voor mijn neus gehad, op een enkel balletje van Taument na. En toen het feest achteraf... Drie dagen later stond ik weer in de goal tegen Feyenoord. Dat waren mijn enige twee optredens van dat seizoen.’ Van der Laan nog even over die wedstrijd: ‘Het werd 1-1 in de Kuip, ik scoorde en ik was geloof ik de enige die nuchter was. Toch waren we weer sterker, Koeman kon alleen gelijkmaken nadat hij een overtreding op Dave had begaan.’ Vanaf half maart werden de resultaten minder. Nico Jalink: ‘We bleven wel goed spelen, maar een seizoen duurt lang. We wonnen thuis nog een keer met 2-1 van PSV. Maar omdat een plaats in Europa uit het zicht was geraakt focusten we ons meer op de beker. Alleen de laatste wedstrijd bij Groningen ging fors verloren. Toen we daar achter kwamen, wisselde Ten Cate ook degenen die op scherp stonden: Veldman, Gérard en mij. In de eindstand werden we 6e, twee plaatsen en vier punten te weinig voor Europees voetbal. Dus restte ons de finale. Het was overigens wel spannend of ik die kon spelen, want ik was geblesseerd geraakt. Bij het warmlopen in de Kuip werd dat nog getest en met een spuitje ging het net. Maar echt fit was ik niet. De meeste jongens beseften wel dat het waarschijnlijk de enige keer was dat ze een belangrijke finale zouden spelen. En met de pers er omheen en een volle Kuip raakten we toch geïmponeerd. Mede daardoor stonden we al snel met 2-0 achter.’ Dave van der Meer maakte in die finale natuurlijk van afstand een geweldige aansluitingsgoal: ‘Ik kon ongehinderd opkomen en knalde van 20 meter hard binnen. Daardoor kwamen we nog een beetje in de wedstrijd. Na rust drongen we ook aan, maar door een ongelukkige eigen goal van Veldman werd het 3-1. Toch vochten we terug en een strafschop van Dennis betekende nog 3-2. Daarna liepen we te veel naar voren en in de laatste minuten counterde PSV naar een geflatteerde 5-2.’
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=